Welkom op mijn blog die gewijd is aan het gebruik van ICT- en in bijzonder Web 2.0-tools, in de taalklas. Ik heb deze blog in de eerste plaats gemaakt voor collega’s die net als ik op zoek zijn naar nieuwe manieren om authentieke communicatie de klas binnen te ‘smokkelen’, om zo de studenten te motiveren en te laten genieten van een vreemde taal. Het Web 2.0 is daarvoor een ideaal instrument, denk ik.

Nu, het aantal nieuwe Web 2.0-tools schiet vandaag werkelijk als paddenstoelen uit de grond. Het doel van deze blog is echter niet om er daar zoveel mogelijk van te bespreken. Ik probeer me net te beperken tot diegene die ik nu al gebruik of waarvan ik denk dat ze in de toekomst nog van pas kunnen komen. Ik hoop in elk geval dat u er iets aan heeft en dat het een inspiratiebron kan zijn voor uw eigen lespraktijk. Het spreekt voor zich dat vragen, opmerkingen en suggesties steeds van harte welkom zijn!

Klik hier voor de Spaanse "tegenhanger" van deze blog. Para la versión española de este blog, da clic aquí


Nadelen

Werken met het Web 2.0 houdt ook wel enkele gevaren in.
  • Wat de meeste collega's wellicht afschrikt, en dat is zeker niet altijd onterecht, is de technische kant van het verhaal. Niet alleen vraagt het toch een inspanning om de verschillende programma's te leren kennen (ook al zijn ze vaak niet zo moeilijk), vooral het feit dat ook de studenten het onder de knie moeten krijgen kan al eens problemen opleveren (hun microfoon werkt niet, ze kunnen het filmpje niet openen, enz.). Op onze school is er gelukkig een informatica-verantwoordelijke waar je met dat soort vragen terecht kan, maar ik vind het ook de verantwoordelijkheid van de student om zelf actief op zoek te gaan naar oplossingen! Vaak raak je na een kwartiertje surfen op het internet al een heel eind verder. In die zin vind ik, zeker voor onze studenten van vandaag, de 'digitale competentie' een basiscompetentie. Nu, er kan altijd iets misgaan, natuurlijk. Vandaar dat ik mijn studenten ook waarschuw om de opdrachten tijdig te maken en niet te wachten tot de avond voor de deadline. Doen ze dat toch, dan vind ik dat hun verantwoordelijkheid. In geval er toch een technisch probleem opduikt, kunnen studenten bij ons op school sowieso gebruik maken van de vele computers die er tot hun beschikking staan (ze kunnen zelfs headsets en portables ontlenen, als ze dat willen). Dit soort zaken probeer ik in elk geval steeds duidelijk te omschrijven in de richtlijnen (dit zijn de (algemene) richtlijnen van mijn project 'Mi portafolio digital', bijvoorbeeld).
  • Het vergt ongetwijfeld meer tijd en energie, zeker in het begin, dan een klassieke les: niet alleen om de tools te ontdekken en de opdrachten te bedenken en uit te werken. Ook qua organisatie, het verbeteren van de opdrachten, het geven van feedback, en -niet te vergeten- de administratie. Indien je, zoals ik nu heb gedaan, de opdrachten quoteert en het niet naleven van deadlines bestraft, ben je verplicht de zaken goed bij te houden. Het is in elk geval een factor om rekening mee te houden.
  • Voor studenten staan over het algemeen erg positief tegenover Web 2.0-opdrachten, en vinden dit vaak leuker om te doen dan klassieke oefeningen. Toch moeten we opletten dat we studenten niet overladen met dit soort opdrachten (er kruipt ook voor hém meer tijd in) en dat er voldoende afwisseling is: niets zo vervelends als een originele taak nog 'ns te moeten overdoen voor een andere taal.